Scena zachwyca swoim wyjątkowym połączeniem koloru i światła, emanując ciepłem i radością. Kobieta, elegancko ubrana w bogato teksturowaną suknię, siedzi pochłonięta swoją delikatną haftą, zdaje się być zagubiona w świecie własnej kreacji. Złożone wzory jej pracy kontrastują z żywą zielenią roślin ją otaczających, tworząc harmonię między wnętrzem a naturalnym światem na zewnątrz. Promienie słońca wpadają przez okno, rzucając delikatne cienie, które tańczą na tkaninie jej sukni i haftu, podkreślając intymną atmosferę.

Artysta stosuje staranną technikę, z krótkimi, ekspresyjnymi pociągnięciami pędzla, które wywołują poczucie ruchu i życia. Paleta kolorów jest zarówno miękka, jak i bogata, z bujnymi zieleniami w kontraście do ciepłych brązów i stonowanego niebieskiego jej odzieży; ten wybór potęguje atmosferę spokojności. Zachęca widzów do usiądnięcia obok niej, by podzielić się jej momentem twórczości. To dzieło odzwierciedla nie tylko kobiece doświadczenie epoki, ale także badania Moneta nad interakcją światła i jego wpływem na kolory, co znakomicie podkreśla istotny punkt w rozwoju impresjonizmu, nadając mu bogaty kontekst historyczny i emocjonalny.