Scena rozgrywa się na piaszczystej plaży, skąpanej w miękkim, rozproszonym świetle nadmorskiego dnia. Grupa łodzi, z delikatnie wybrzuszonymi żaglami, dominuje kompozycję. Artysta z mistrzowską precyzją oddaje fakturę płóciennych żagli, zwietrzałego drewna statków i delikatny szum fal o brzeg. Tłum ludzi, ubranych w stroje z epoki, zbiera się na plaży, ich postawy i interakcje sugerują przejmujące pożegnanie.

Technika artysty, widoczna w subtelnych gradacjach kolorów na niebie i precyzyjnym oddaniu postaci, przywołuje poczucie realizmu i nostalgii. Interakcja światła i cienia dodaje głębi i wymiaru, tworząc wciągającą narrację wizualną. Kompozycja prowadzi wzrok najpierw do łodzi, a potem do postaci zgromadzonych na brzegu, tworząc poczucie emocjonalnego związku. Wyciszona paleta barw, z dominacją tonów ziemi i miękkich błękitów, potęguje nastrój refleksji. Prawie słyszę krzyki mew nad tłumem.