Σε αυτό το έργο τέχνης, το καμπυλωτό μονοπάτι οδηγεί το βλέμμα προς την κατεύθυνση του ορίζοντα, όπου η ημέρα συναντά την άφιξη της νύχτας. Ο καμβάς είναι κορεσμένος με βαθιές αποχρώσεις του καφέ και του ώχρα; το τοπίο φαίνεται σχεδόν βελούδινο, προσκαλώντας τους θεατές να περπατήσουν κατά μήκος της ήσυχης διαδρομής που κυρτώνει ανάμεσα στους λόφους. Τα μακρινά βουνά στέκονται σταθερά, σιλουέτα απέναντι από έναν ουρανό που χορεύει ανάμεσα στο τέλος της ημέρας και την αρχή της νύχτας—οι απαλοί μωβ και μπλε χρωματισμοί δημιουργούν μια αίσθηση ηρεμίας καθώς συγχωνεύονται μεταξύ τους. Ένα τρυφερό ημισέληνο κρέμεται χαμηλά, το ασημί περίγραμμα του λάμπει στο σούρουπο, προβάλλοντας έναν ουράνιο φωτισμό στη γη που μας υπενθυμίζει την ομορφιά των μεταβάσεων. Αυτός ο πίνακας αποτυπώνει υπέροχα την ηρεμία του σούρουπου, αισθανόμενος σαν ένα μυστικό ψίθυρο που μοιράζεται μεταξύ της φύσης και του παρατηρητή.

Υπάρχει μια αξιοσημείωτη ατμόσφαιρα μοναξιάς που περιβάλλει το κομμάτι. Σχεδόν μπορεί κάποιος να ακούσει το απαλό θρόισμα των φύλλων και να νιώσει το δροσερό βραδινό άνεμο στο δέρμα του. Καθώς η νύχτα αναδιπλώνει το σκοτεινό της μανδύα, τα μεταξύ τους χρώματα σπρώχνουν τις σκέψεις προς τα μυστήρια και τα θαύματα που περιμένουν μετά τη δύση του ηλίου—αυτές τις ήσυχες στιγμές σκέψης που προκύπτουν στην ησυχία της βραδιάς. Η οπτική αφήγηση συνδυάζει το ανακουφιστικό με το βαθύ, συνδέοντας τη συνειδητή σκέψη με μια βαθιά, σχεδόν πνευματική σύνδεση με τον ρυθμό της φύσης. Εδώ, ο Kuindzhi αγγίζει την ουσία του σούρουπου, όπου το καθημερινό συνδυάζεται με το αιθέριο, προσκαλώντας στη σκέψη και την ονειροπόληση.