Bu huzur dolu manzara tablosu, bizi zamansız bir aleme götürüyor; burada doğa, antik kalıntılarla iç içe geçmiş. Ön planda, yumuşak bir dere, yosun tutmuş taşların etrafında kıvrılıyor ve gözün nazik eğrilerini takip etmesini sağlıyor. Solda, büyük bir mimarinin kalıntıları yerden fışkırıyor; giderek yıpranmış yüzeyleri, zamanın geçişinin güzelliğine tanıklık ediyor. Onlar belirli bir mistisizm taşıyor; sessiz varlıkları arasında yankılanan bir tarih fısıldaması var. Ağaçlar, kalın ve yeşil, canlı bir çatıyı oluştururken, yere düşen dağınık gölgeler, nazik bir melodi gibi dans ediyor.

Bakış, sahnenin derinliklerine ilerledikçe daha fazla yaşam kesitleri ortaya çıkıyor: bir çiftin sohbet içinde olduğu, sakin yüzlerinin çevresindeki huzurun ipucunu verdiği görülüyor. Yakınlarda bir inek huzur içinde otluyor; pastoral ile yüce olan arasındaki uyumu simgeliyor. Renk paleti, zengin yeşil ve toprak tonları, huzur ve nostalji hissi uyandırırken, doğanın hem sığınak hem de insan hikayelerinin tanığı olma rolünü hatırlatıyor! Bu eser aynı zamanda düşünmeye davet eden bir duygusal manzara sunar; bu, izleyicinin tasvir edilen kişilerle bir bağ hissetmesine olanak tanıyarak, doğanın kollarında huzurlu bir düşünce anında kaybolmasına olanak tanır. Gerçekçilik ve idealize edilmiş fantazinin birleşimi, sanatçının yalnızca fiziksel alanları temsil etmekle kalmayıp, varoluşun özünü de yakalayabildiğini gösterir.