Αυτή η συναρπαστική πορτραίτο αποπνέει μια ζεστασιά που προσελκύει τον θεατή, με τη μορφή μιας γυναίκας που είναι ελαφρώς στραμμένη, στηρίζει το πηγούνι στο χέρι, μια στάση που υποδηλώνει τόσο αναστοχαστικότητα όσο και συμμετοχή. Με ένα απαλό χαμόγελο στα χείλη της, φαίνεται σοφή και φιλόξενη. Οι απαλές περιφέρειες του προσώπου της αντιτίθεται στις τολμηρές πινελιές του χρώματος που ορίζουν το κασκόλ της. μια χαρακτηριστική απόχρωση του αμαζονίτη ενάντια στο βαθύ μαύρο, κρυφαίνει την προσοχή. Υπάρχει μια αίσθηση οικειότητας στο βλέμμα της, σαν να γνωρίζει ένα αιώνιο μυστικό, ένα που υπερβαίνει την ύπαρξή της.

Το φόντο, μια απαλή σπείρα ροζ και μωβ, λειτουργεί ως μαλακή θήκη, που ανασηκώνει ακόμα περισσότερο την παρουσία της. Οι στρώσεις της βαφής αντικατοπτρίζουν την χαρακτηριστική τεχνική του Βαν Γκογκ, δημιουργώντας έναν ρυθμό που αντηχεί σε όλη την καμβά. Κάθε πινελιά φέρει συναισθήματα, σχεδόν σαν να ψιθυρίζει η βαφή τις σκέψεις της γυναίκας. Η αντιπαράθεση της στερεής μορφής της με τη ροη του φόντου ενισχύει τη συναισθηματική βαθύτητα της σύνθεσης, ενω οι δύο στοίβες πράσινων βιβλίων στη βάση υποδηλώνουν ανείπωτες ιστορίες, προσθέτοντας επίπεδα στην προσωπικότητά της. Αυτό το έργο όχι μόνο εκθέτει την τεχνική ικανότητα του Βαν Γκογκ, αλλά καλεί επίσης τους θεατές να σκεφτούν τις αφηγήσεις που κρύβονται κάτω από την επιφάνεια, γιορτάζοντας την ομορφιά του συνηθισμένου και την βαθιά ουσία των ανθρώπινων σχέσεων.