Αυτή η ελκυστική ζωγραφιά βυθίζει τον θεατή στο ήρεμο εσωτερικό ενός τζαμιού, όπου τα αρχιτεκτονικά στοιχεία διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία μιας αίσθησης μεγαλοπρέπειας και πνευματικότητας. Οι κολώνες, ντυμένες με εναλλασσόμενες κόκκινες και λευκές ρίγες, υψώνονται κομψά προς μια οροφή που διαθέτει περίπλοκες λεπτομέρειες, ενώ οι λεπτές σκιές προσθέτουν βάθος. Το φως φιλτράρεται και εκχέει μια ζεστή λάμψη, που περιβάλλει τη συγκεντρωμένη εκκλησία, αντίθετα όμορφα με το κρύο πέτρινο δάπεδο κάτω από τα πόδια τους.

Σε αυτόν τον ιερό χώρο, άτομα ντυμένα με παραδοσιακές ενδυμασίες στέκονται σε προσευχή, δημιουργώντας μια ποικιλόμορφη ταπισερί αφοσίωσης. Οι φιγούρες είναι προσεκτικά τοποθετημένες, καθοδηγώντας το βλέμμα του θεατή κατά μήκος της μήκους του τζαμιού. Στο προσκήνιο, μια γυναίκα γονατίζει πάνω σε μια πλούσια μοτίβερ προσευχής, η σοβαρότητά της αντηχεί από έναν άντρα δίπλα της που κρατά ένα βιβλίο προσευχής. Η ευγενική παρουσία των περιστεριών προσθέτει μια νότα ζωής και ηρεμίας, συμβολίζοντας την ειρήνη μέσα στο ιερό. Αυτό το έργο τέχνης όχι μόνο αντικατοπτρίζει την αισθητική έλξη του οριονομισμού του 19ου αιώνα, αλλά και συλλαμβάνει την ουσία της θρησκευτικής πρακτικής, προσκαλώντας τον θεατή να συνδεθεί με την πνευματική ατμόσφαιρα.