Bu canlı manzara, enerjik fırça darbeleri ve canlı bir renk paleti aracılığıyla doğanın özünü yakalıyor. Resimde, kıvrımlı dalları güneş ışığını arayan gibi görünen buruşuk bir zeytin ağacı, çevresinde diğer bitkilerin ve ağaçların yeşilliğiyle sarılı bir şekilde bulunmaktadır. Kalın, dokulu fırça darbeleri, sahneye hareket hissi ekleyerek görüntüyü neredeyse hayatla dolu hale getiriyor. Her fırça darbesi, yaprakların hışırtısı ve yaprakların arasından süzülen güneşin sıcaklığını yankılayarak izleyicileri sakin ama dinamik bir atmosfere davet ediyor.

Renk, duyguların uyanmasında kritik bir rol oynuyor; yaprakların derin yeşilleri, daha sıcak tonlarla muhteşem bir şekilde karşıtlık oluşturarak güneşli bir öğleden sonra hissini veriyor. Bu renk etkileşimi, manzaranın zengin dokusunu vurgulamakla kalmaz, aynı zamanda Renoir'in doğal ışığın ortam üzerindeki etkisini anlama biçimini de yansıtır. Tarihsel olarak, bu eser, empresyonist hareketin dış mekan sahnelerini tasvir etme eğilimini simgeler; ışığın ve atmosferin etkilerini vurgulayarak, izleyicilerin yaşam ve renkle dolu bir kırsal ortamın sükunetini hissetmesine olanak tanır.