In dit voortreffelijke werk lijkt het profiel van de jonge vrouw tot leven te komen via de vloeiende penseelstreken die haar silhouet creëren tegen een gedempte, bijna etherische achtergrond. De vakkundige hantering van olieverf verandert de stof van haar jurk in een dans van warme, schaduwachtige tinten – ondergedompeld in rijke aardetinten en subtiele reflecties die je blik trekken. De geplooide witte kraag, vakkundig gestapeld, steekt dramatisch af tegen haar outfit en suggereert de precisie van ambachtelijk werk dat prachtig contrasteert met de meer abstracte elementen van het doek.

De emotionele impact van dit stuk is diep; je kunt de gratie en elegantie voelen die van de figuur uitstraalt, zelfs zonder een duidelijke blik op haar kenmerken. Er is een mysterie in haar uitdrukking, iets dat uitnodigt tot contemplatie en verbeelding. Historisch gezien was het einde van de 18e eeuw een tijdperk dat werd gekenmerkt door de pracht van de rococo, terwijl het ook in de richting van de meer gematigde esthetiek van het neoclassicisme ging; dit werk belichaamt de spanning tussen deze bewegingen. Het vertegenwoordigt Fragonards vermogen om intimiteit en emoties over te brengen, wat de artistieke betekenis van zijn stijl laat zien die ook in de eenvoud van een profiel spreekt.