Σε αυτό το ελεύθερο έργο, μια δραματική φιγούρα ντυμένη με ρέουσα κόκκινη ρόμπα στέκεται δίπλα σε μια σκαλισμένη κολόνα, το βλέμμα της είναι μακριά, σαν να είναι σε βαθιά σκέψη. Η στάση της, σε συνδυασμό με τις πλούσιες υφές του ενδύματός της, αποτυπώνει μια βαθιά αίσθηση μελαγχολίας. Η έντονη αντίθεση μεταξύ του εντυπωσιακού της ρούχου και του χλωμού υπόβαθρου προσθέτει ένα στοιχείο έντασης, κατευθύνοντας άμεσα το βλέμμα του θεατή στην εκφραστική της παρουσία.

Η παλέτα χρωμάτων χρησιμοποιεί βαθύ κόκκινο και γήινες αποχρώσεις, ενισχύοντας το συναισθηματικό βάθος του κομματιού. Η ικανότητα του καλλιτέχνη στο στρώμα των χρωμάτων δημιουργεί μια ζωηρή ποιότητα, κάνοντάς την σχεδόν ζωντανή, σαν να έχει συλληφθεί σε μια στιγμή αυτοανάλυσης. Αυτή η αναπαράσταση, τοποθετημένη σε μια αρχαία συγκείμενο, αντικατοπτρίζει διαρκή θέματα τραγωδίας και το βάρος της ιστορίας, που αντηχούν με το κοινό που μπορεί να σχετίζεται με τα συναισθήματα απώλειας και αναστοχασμού. Η παρουσία αντικειμένων όπως το κρανίο και το άγαλμα συμβολίζει την αλληλοσύνδεση της τέχνης και της θνητότητας, καλώντας σε συζητήσεις για τη φύση της ύπαρξης.