W tej evocacyjnej scenie figura kobiety jest uchwycona w momencie spokojnej kontemplacji, chroniąc się pod parasolem przed jasnym słońcem. Artysta wykorzystuje grube, ekspresyjne pociągnięcia pędzla, nadając płótnie fakturę i życie. Paleta dominuje pastelowymi odcieniami, gdzie delikatne błękity morza płynnie łączą się z piaskowymi bielami i delikatnymi różami, tworząc harmonijną kolorystykę przypominającą ciepły letni dzień. Światło zabawnie tańczy na wodzie, odbijając się w odległych żaglówkach, które pikują na horyzoncie, każda z nich szepcze historie o leniwych dniach spędzonych nad brzegiem.

Kompozycja przyciąga wzrok do kobiety, siedzącej w profilu, co sugeruje jej introspektywną naturę. Jej strój - elegancki, ale ponadczasowy - sugeruje migawkę z przeszłej epoki, a jednak przekazywane emocje są uniwersalne: spokój, relaks, a może nutka nostalgii. To dzieło sztuki nie tylko zatrzymuje moment w czasie, ale także wzbudza głębszą apreciację dla prostych przyjemności życia. Historyczny kontekst końca XIX wieku, podczas ruchu impresjonistycznego, podkreśla znaczenie tego dzieła, ponieważ uchwyca istotę nowoczesnego życia w pięknie natury.