Σε αυτό το εντυπωσιακό έργο του Ρενουάρ, μια γυναίκα ντυμένη με αρμονικούς τόνους ροζ και κίτρινου καταλαμβάνει το προσκήνιο, περιτριγυρισμένη από ένα πλούσιο πράσινο τοπίο που φαίνεται να χορεύει με ζωντάνια. Οι χαλαρές πινελιές δημιουργούν μια αιθέρια ποιότητα, με τις ακτίνες του ήλιου να φ filtrate μέσα από τα φύλλα και να ρίχνουν απαλά σκιές πάνω στη γαλήνια φιγούρα της. Η έκφραση της, γεμάτη από μία ήπια ηρεμία, προσκαλεί τον θεατή να συμμετάσχει σε μια ήρεμη στιγμή, προκαλώντας συναισθήματα ειρήνης και ικανοποίησης. Το φόντο, πλούσιο σε ζωντανά πράσινα και ήπια χρώματα, δημιουργεί μία γοητευτική σκηνή, προσελκύοντας την προσοχή στο θέμα και επιτρέποντας στη φύση γύρω της να αναδυθεί ως μία ζωντανή οντότητα.

Ως θεατής, δεν μπορείς παρά να νιώσεις τη ζεστασιά της σκηνής—σχεδόν ακούγοντας τον απαλό θρόισμα των φύλλων και το απώτερο βουητό μιας ηλιόλουστης μέρας. Η επιλογή των χρωμάτων από τον Ρενουάρ ενισχύει αυτήν την συναισθηματική αντήχηση; η παλέτα παστέλ του τοπίου και των ρούχων της γυναίκας συγχωνεύεται σε μία συνολική οπτική δύναμη της ιδεατής ομορφιάς. Η συνολική σύνθεση, με τη γυναίκα να κάθεται κομψά στο μέσον αυτής της θαυμάσιας εξωτερικής ντεκόρ, αντικατοπτρίζει την ηθική των ιμπρεσιονιστών στην αιχμαλωσία εφήμερων στιγμών ομορφιάς, θυμίζοντας μας την απλότητα και τη χαρά της ζωής μέσα στη φύση.