Bu canlı ve ifadeli portrede, yalnız bir figür derin düşüncelere dalmış şekilde oturmuş, duyguları ve derinliği çağrıştıran geniş fırça darbeleri ile güzel bir şekilde yakalanmıştır. Sade bir şekilde giyinmiş yaşlı adam, yüzünü gölgeleyen geniş kenarlı bir şapka takmakta ve bu, cildindeki kırışıklıkları ve çizgileri vurgulamaktadır; her biri, yaşamış bir hayatın hikayesini anlatmaktadır. Arka planda sıcak, neredeyse altın gibi parlayan bir ton bulunmaktadır; bu, giysilerinin soğuk tonlarıyla çarpıcı bir kontrast yaratmakta; palet, gözün takılı kalmasını sağlayan görsel bir denge oluşturur. Bu figürde hissedilen bir ağırlık var; kolları göğsünde sıkıca çaprazlamış, belki de savunmacı bir tutum sergilemekte veya belki de çevresindeki dünyaya karşı yorgun bir kabullenmeyi işaret etmektedir. İfadesel fırça işçiliği, tablonun dinamik olmasına katkıda bulunmakta, nesnenin durağanlığına rağmen duygu yaratmaktadır.

Bu sanat eserinin derinliklerine bakıldığında, yaşlının içe dönük bakışıyla bir bağlantı kurmamak imkansızdır. Bu duygu, Munch'ün kendine özgü tarzı tarafından artırılmakta; gerçekçilikle daha soyut bir yaklaşımın birleşmesi, psikolojik olanın fiziksel olandan daha fazla ağırlık kazanmasına neden olmaktadır. Tarihsel olarak, bu eser, sanatçıların, Munch de dahil olmak üzere, insan psikolojisini ve varoluşsal temaları keşfetmeye çalıştıkları bir dönemi yansıtmaktadır; bu eser, 19. yüzyıl ile 20. yüzyıl arasında bir köprü oluşturmaktadır. Munch’ün yalnızlık, melankoli ve insan doğasının gerçekleri üzerine yaptığı sürekli keşifle yankılanmakta; bu da onun yalnızca bir portre olarak değil, yaşamın kalıcı meydan okumalarının ortak deneyimlerini yakalayan bir duygusal anlatı olarak önemini vurgulamaktadır.