Ten uroczy obraz impresjonistyczny przedstawia spokojną wiejską scenę skąpaną w miękkim, naturalnym świetle. Kobieta popycha taczki wzdłuż łagodnie opadającej ścieżki, otoczona bujnymi zielonymi polami i starannie przyciętymi żywopłotami. W oddali zarysowują się malownicze chaty kryte strzechą i wysokie drzewa na tle jasnoniebieskiego nieba z puszystymi chmurami. Zastosowanie przez artystę przerywanych pociągnięć pędzla i żywej, lecz harmonijnej palety barw ożywia scenę, wywołując wrażenie delikatnej bryzy i ciepła późnoletniego dnia.

Kompozycja równoważy postać ludzką z rozległym krajobrazem, zapraszając widza do spokojnej chwili codziennej pracy i związku z ziemią. Teksturowane pociągnięcia pędzla, charakterystyczne dla dojrzałego stylu impresjonistycznego artysty, tworzą poczucie ruchu i ulotnych efektów światła. Obraz ten nie tylko celebruje życie na wsi, ale również odzwierciedla historyczny kontekst końca XIX wieku, gdy artyści dążyli do uchwycenia prostych i efemerycznych momentów współczesnego życia z świeżością i empatią.