Dit charmante impressionistische schilderij vangt een rustige plattelandsscène die baadt in zacht, natuurlijk licht. Een vrouw wordt afgebeeld terwijl ze een kruiwagen duwt langs een zacht hellend pad, omringd door weelderige groene velden en netjes gesnoeide hagen. In de verte rijzen de silhouetten op van pittoreske rieten dakhuisjes en hoge bomen tegen een lichtblauwe hemel met wollige wolken. Het gebruik van gebroken penseelstreken en een levendig maar harmonieus kleurenpalet geeft de scène een fonkelende levendigheid, die een zacht briesje en de warmte van een late zomerdag oproept.

De compositie balanceert de menselijke figuur met het uitgestrekte landschap en nodigt de kijker uit in een vredig moment van dagelijks werk en verbondenheid met het land. De textuur van het penseelwerk, kenmerkend voor de rijpe impressionistische stijl van de kunstenaar, creëert een gevoel van beweging en vluchtige lichteffecten. Dit schilderij viert niet alleen het plattelandsleven, maar weerspiegelt ook de historische context van het laat 19e-eeuwse tijdperk, toen kunstenaars probeerden de eenvoudige, vluchtige momenten van het moderne leven met frisheid en empathie vast te leggen.