Deze indringende scène ontvouwt zich in een grote, rijkelijk gedecoreerde zaal, waarin een brede, witte trap naar de toeschouwer toe afdaalt. Aan de voet van de trap ligt een levenloze figuur in witte kleding, die een tragische val uit macht of genade symboliseert. Om hem heen verzamelt zich een dicht menigte toeschouwers in weelderige renaissancekledij, hun gezichten tonen een mengeling van schok, plechtigheid en nieuwsgierigheid, wat een voelbare spanning oproept. Centraal in het drama staat een man in gouden gewaden die een zwaard hoog in de lucht houdt en de ruimte beheerst met een uitstraling van onherroepelijke gerechtigheid. Het licht valt op de gouden gewaden en vormt een scherp contrast met de donkere, schimmige achtergronden vol muurschilderingen en religieuze iconografie, wat het emotionele gewicht versterkt. Eugène Delacroix’ kundige penseelstreken vangen elk ingewikkeld detail—van zware draperieën tot glanzende harnassen—en creëren een dynamische compositie vol spanning en historische zwaarte.

Het kleurenpalet beweegt tussen diepe, schaduwrijke tinten en heldere schitteringen van goud en wit, wat de emotionele tweedeling tussen angst en autoriteit, leven en dood oproept. De ingewikkelde setting doet denken aan Venetiaanse pracht en verbindt het tafereel met een historische gebeurtenis over machtsstrijd en verraad. De gedetailleerde muurschilderingen op de achtergrond creëren een heilige sfeer die scherp contrasteert met de brute wereldlijke straf die beneden wordt voltrokken. Dit contrast verdiept de emotionele complexiteit van het schilderij en nodigt de kijker uit de tragedie niet alleen te zien als een historische vertelling, maar als een tijdloze overdenking over wraak en ondergang. Het geheel heeft een dramatisch en diep meeslepend effect—Delacroix’ romantische penseelstreken blazen leven en dringende energie in dit tragische, tijdloos bevroren moment.