Vastgelegd in een moment van arbeid, toont dit werk een man die ijverig aardappelen oogst, zijn houding belichaamt zowel kracht als vermoeidheid. De figuren, hoewel eenvoudig weergegeven, spreken boekdelen over menselijke inspanning en de verbinding met de grond. Het aardse kleurpalet en de ruwe texturen wekken de ruwheid van de velden tot leven; je kunt bijna de aarde tussen je vingers voelen. Het is alsof je de gedempte geluiden van het graven en het ritselen van geoogste gewassen kunt horen, waardoor de kijker deze landelijke levensstijl binnen kan stappen — een leven vol hard werk maar rijk aan doel.

De compositie is opvallend stabiel, wat een gevoel van stabiliteit en traditie geeft, wat misschien de bewondering van de kunstenaar voor het agrarische leven weerspiegelt. Van Gogh's gebruik van contrasterende kleuren verdiept het emotionele gewicht, verlicht het fysieke werk en suggereert tegelijkertijd de diepere werkelijkheid van elke aardappel die uit de grond wordt getrokken: levensonderhoud, overleving en een blik op de levens die we vaak negeren. Door dit werk heen voel je de passie van de kunstenaar voor de arbeidersklasse, hun strijd en de waardigheid die inherent is aan eerlijk werk — een universeel thema dat ook vandaag de dag nog weerklank vindt.