De ets, met zijn sobere monochrome palet, trekt me in een schaduwrijke wereld. Een verzameling figuren, sommigen met verontrustende dierlijke kenmerken, verzamelen zich rond een centrale scène. De compositie voelt claustrofobisch aan, alsof de figuren zich op de kijker richten en een geheim delen. Er is een vrouw, wier gezicht een kruising is tussen mens en paard, zittend met een oudere figuur. Een vrouw in de buurt buigt zich over de oudere persoon en leest uit een boek, misschien een vorm van diagnose of remedie.

De kunstenaar beheerst het gebruik van de lijn om de vorm te definiëren en een gevoel van textuur te creëren. De donkere, sombere achtergrond contrasteert scherp met de bleke figuren op de voorgrond en trekt de blik naar het centrale verhaal. Het gebruik van licht en schaduw versterkt het drama en werpt een gevoel van onbehagen over de hele scène. Het laat een blijvende indruk achter.