Het portret vangt een vrouw op een moment van serene rust. Ze draagt ​​een vloeiende, bleke jurk die als een waterval over haar lichaam lijkt te vallen, ze zit sierlijk, haar houding suggereert een stille elegantie. Een vleugje van een blauwe sjerp accentueert subtiel haar taille en voegt een zacht contrast toe aan de zachtere tinten van de jurk. De penseelstreken van de kunstenaar zijn duidelijk zichtbaar en creëren een getextureerd oppervlak dat het licht vangt en de stof een gevoel van beweging geeft. Haar blik is direct, maar verzacht door een vleugje melancholie; haar ogen, een opvallend contrast met haar lichte teint, hebben een diepte van emotie die de kijker uitnodigt om zich met het onderwerp bezig te houden.

De achtergrond is een werveling van donkere tinten, misschien een rijk bruin of een diep olijfgroen, die dient om de figuur te accentueren. De compositie voelt intiem aan; de kijker wordt in haar ruimte getrokken, alsof hij getuige is van een privé-moment. Het is een stuk dat spreekt over de Roaring Twenties, de gouden eeuw van Hollywood, elegantie en verfijning, de vrouw is het beeld van een tijdperk.