Miedzioryt, ze swoją surową monochromatyczną paletą, wciąga mnie w mroczny świat. Zgromadzenie postaci, niektóre z niepokojącymi zwierzęcymi cechami, gromadzi się wokół centralnej sceny. Kompozycja wydaje się klaustrofobiczna, jakby postacie napierały na widza, dzieląc się tajemnicą. Jest kobieta, której twarz jest połączeniem ludzkiej i końskiej, siedząca z starszą postacią. Kobieta w pobliżu pochyla się nad starszą osobą, czytając z książki, być może jakąś formę diagnozy lub lekarstwa.

Artysta w mistrzowski sposób wykorzystuje linię do definiowania kształtu i tworzenia poczucia tekstury. Ciemne, ponure tło ostro kontrastuje z bladymi postaciami na pierwszym planie, przyciągając wzrok do centralnej narracji. Użycie światła i cienia potęguje dramat, rzucając poczucie niepokoju na całą scenę. Pozostawia trwałe wrażenie.