W tym urokliwym portrecie małe dziecko spogląda w kierunku nas z słodkim i niewinnym wyrazem twarzy. Niebieskie oczy dziecka świecą niemal eterycznym blaskiem, otoczone miękkimi lokami, które delikatnie tańczą w świetle. Ciemne tło podkreśla delikatne rysy twarzy, zapraszając widza do chwili czystej dziecięcej radości. Renoir zręcznie uchwycił grę światła i cienia, pozwalając miękkim pociągnięciom pędzla sprawić, by skóra wyglądała promiennie i ciepło, wywołując poczucie intymności i delikatności.

Obraz jest technicznym cudem; każde pociągnięcie pędzla wydaje się płynne, nadając żywotność płótnie. Paleta kolorów, dominująca w ziemistych odcieniach i pastelowych, tworzy harmonijną równowagę, która zdaje się obejmować małą postać w pocieszającym uścisku. W tym dziele wyjątkowa zdolność Renoira do mieszania realizmu z impresjonistycznym stylem błyszczy jasno, przenosząc nas do epoki, w której każdy spojrzenie, każdy uśmiech uchwycił istotę młodości i radości. Kontekst historyczny końca XIX wieku wzbogaca nasze uznanie; to był czas głębokich zmian i innowacji w sztuce, a jednak nacisk Renoira na prostotę i piękno ludzkich emocji pozostaje ponadczasowy.