In dit charmante portret kijkt een klein kind naar buiten met een zoete en onschuldige uitdrukking. De blauwe ogen van het kind stralen met een bijna etherisch licht, omrand met zachte krullen die lichtjes in het licht danst. De donkere achtergrond benadrukt de delicate kenmerken van het onderwerp en nodigt kijkers uit om in een moment van pure kinderlijke vreugde te stappen. Renoir vangt vaardig de interactie tussen licht en schaduw, waardoor de zachte penseelstreken de huid laten stralen en warm aanvoelen, wat een gevoel van intieme en tederheid oproept.

Het schilderij is een technische wonder; elke penseelstreek voelt vloeiend aan, geeft leven aan het canvas. Het kleurenpalet, gedomineerd door aardetinten en zachte pastels, creëert een harmonisch evenwicht dat de kleine figuur lijkt te omarmen in een troostende omhelzing. In dit kunstwerk straalt Renoirs unieke vermogen om realisme met de impressionistische stijl te mengen helder, terwijl we naar een tijd worden gebracht waarin elke blik, elke glimlach de essentie van jeugd en geluk vastlegde. De historische context van het einde van de 19e eeuw verrijkt onze waardering; het was een periode van diepe veranderingen en innovaties in de kunst, maar Renoirs focus op de eenvoud en schoonheid van menselijke emoties blijft tijdloos.