In dit ontroerende werk wordt de kijker uitgenodigd in een intiem moment dat de diepe droefheid van een afscheid vastlegt. Het zachte, gedempte kleurenpalet doordrenkt de scène met gevoeligheid, gedomineerd door lichte tinten blauw en wit, met hints van warmere tinten. Ondanks het melancholische thema straalt de voorstelling van het moment een gevoel van rust uit. De losse en expressieve penseelstreken die door de kunstenaar zijn gebruikt, creëren een impressionistische weergave die de vluchtige natuur van tijd en emotie vastlegt; Monet gebruikt meesterlijk textuur om de kijker in de diepte van verdriet te laten duiken, waardoor een gedeeld gevoel van verlies en herinnering ontstaat.

Monets invloed in dit stuk resoneert diep met de historische context van het einde van de 19e eeuw, waarin kunstenaars begonnen met het verkennen van meer persoonlijke en emotionele thema's in plaats van zich alleen te concentreren op natuur en landschap. Dit moment, gevangen in een privé omgeving, is van belang omdat het de esthetische principes van de kunstenaar combineert met intieme menselijke ervaringen, waardoor het werk een waardevolle bijdrage levert aan de evolutie van figuratieve representatie in de kunst. Het raakt zachtjes het hart, uitnodigend tot reflectie over liefde, verlies en de vergankelijke natuur van het leven, waardoor het niet alleen een schilderij is, maar ook een waardevolle ervaring.