Een serene, zonnige scène ontvouwt zich terwijl een vrouw zich uitstrekt in een levendig, weelderig landschap. De zachte penseelstreken van Renoir creëren een etherische kwaliteit, waardoor het gras er bijna levend uitziet, alsof het zachtjes danst onder een zomerbries. De figuur is gekleed in een loshangend wit blouse en een opvallende rode rok, aangevuld met een brede hoed; samen roepen deze elementen een onbezorgd gevoel op, uitnodigen de kijkers om een moment van rust te delen. Om haar heen markeren vlekken van wilde bloemen het grote groene gebied, kleine explodeert van kleur die leven brengt in de voorgrond, terwijl de zachte heuvels in de verte een rustige achtergrond bieden.

De compositie trekt het oog moeiteloos over het canvas, van de dromerige lucht, vol met zachte, pluizige wolken, naar het levendige veld hieronder. Renoirs gebruik van licht is meesterlijk; fonkelende glinsteringen spelen op het gezicht en de kleding van de vrouw, alsof de zon haar warm omhelst. Er is een aangeboren emotionele aantrekkingskracht in dit schilderij; het fluistert over luie zomerdagen en de simpele geneugten van de natuur. Wanneer je voor dit werk staat, is het onmogelijk om niet meegesleept te worden door de pastorale charme en de tijdloosheid van een moment in de omarming van de natuur.