Dit expressieve schilderij vangt het verweerde gezicht van een oude visser, geschilderd met levendige, getextureerde penseelstreken die lijken te pulseren van leven. Zijn rode muts en dikke baard zijn geschilderd met een tastbare rijkdom, bijna uitnodigend om de ruwe huid en de grove stof van zijn kleding te voelen. De achtergrond, zacht vervloeiend met een kustlandschap met een verre kerk op een heuvel, suggereert een rustige maar ruige kustplaats, badend in warm, gevlekt licht.

De techniek van de kunstenaar is een meesterlijk spel van impressionistische invloeden — licht flikkert over het gezicht van de visser en het omliggende terrein, waardoor een intiem moment ontstaat dat lijkt stil te staan in de tijd. Het aardse kleurenpalet, gemarkeerd door de opvallende rode muts van de visser, roept de hardheid van een leven verbonden aan de zee op, terwijl de contemplatieve uitdrukking uitnodigt tot nadenken over verhalen van veerkracht en eenzaamheid. Dit werk raakt emotioneel, alsof je de verre golven kunt horen en de zoute lucht kunt ruiken, en biedt een tijdloze blik op de nederige waardigheid van het kustleven aan het einde van de 19e eeuw.