Bu etkileyici tablo, hayatın zorluklarına göğüs germiş yaşlı bir balıkçının yüzünü canlı, dokulu fırça darbeleriyle yakalıyor. Kırmızı şapkası ve kalın sakalı, neredeyse cildinin pürüzlülüğünü ve giysisinin kaba dokusunu hissettiren dokunsal zenginlikle boyanmış. Arka planda, bir tepenin üzerindeki uzak bir kilisenin olduğu sakin ama sert bir sahil köyünü çağrıştıran, sıcak ve benekli ışıkla yıkanmış bir kıyı manzarası görülüyor.

Sanatçının tekniği, Empresyonist etkilerin ustaca bir oyununu yansıtıyor—ışık, balıkçının yüzünde ve çevresindeki arazide titrek bir şekilde parıldıyor, zamana asılmış samimi bir an yaratıyor. Toprak tonlarından oluşan palet, balıkçının çarpıcı kırmızı şapkasıyla dikkat çekiyor; denizle bağlı bir yaşamın sertliğini yansıtıyor ve düşünceli ifadesi, dayanıklılık ve yalnızlık hikayelerini düşünmeye davet ediyor. Bu eser duygusal olarak yankılanıyor; uzak dalgaların sesini duyabiliyor, tuzlu havayı hissedebiliyormuşsunuz gibi, 19. yüzyıl sonlarında kıyı yaşamının mütevazı onurunu zamansız bir bakışla sunuyor.