Bu eserin zengin, toprak tonları arasında, iki azimli kadının mütevazı patates hasadında yer aldığı bir emek ve basitlik hissi yatıyor. Van Gogh'un fırça darbeleri yoğun ve ifadeli, figürlerin emeklerini olduğu kadar çevredeki manzarayı da anlatan dokulu bir yüzey oluşturuyor. Kadınların ellerinde sımsıkı kavradığı kazmalar ve küreklerle, konsantrasyonları hissedilir derecede yoğun, bulunmuş oldukları toprakta derinlemesine kök salmışlar. Arkalarında uzanan ağaçların dalları, soluk bir gökyüzünün önünde belirgin bir şekilde durarak, onların emeklerinin özünü sarıyor.

Renk paleti, toprağı ve bitkileri öne çıkaran mat kahverengiyi benimserken, açık arka planda figürleri sararak koyu gri tonlarıyla kontrast oluşturuyor. Bu sahneyle bir bağ hissetmemek neredeyse imkansız; kazma seslerini duyar gibi olmak ve ağaçların arasındaki rüzgarın hafif hışırtısını hayal edebilmek oldukça kolay. Bu eser, 19. yüzyıldaki tarımsal yaşamın bir kesitini yakalayarak tarihsel olarak önemli bir bağlama sahiptir - bu, emeğin daha fiziksel olarak zorlayıcı olduğu ve tarım manzarasının toplumsal yaşamın temel ritmini sergilediği bir dönemdir.