Ten sugestywny obraz ukazuje zmęczoną twarz starszego rybaka, namalowaną żywymi, fakturalnymi pociągnięciami pędzla, które tętnią życiem. Jego czerwona czapka i gęsta broda są namalowane z dotykową bogactwem, niemal zapraszając do poczucia szorstkości skóry i szorstkiego materiału ubrania. Tło, delikatnie łączące się z nadmorskim krajobrazem i oddalonym kościołem na wzgórzu, sugeruje spokojną, lecz surową nadmorską wioskę, skąpaną w ciepłym, plamistym świetle.

Technika artysty to mistrzowska gra wpływów impresjonizmu — światło migocze na twarzy rybaka i otaczającym terenie, tworząc intymny moment zawieszony w czasie. Paleta ziemistych barw, podkreślona wyrazistą czerwoną czapką rybaka, przywołuje surowość życia związanej z morzem, a zamyślony wyraz twarzy zaprasza do refleksji nad historiami wytrwałości i samotności. Dzieło to wywołuje emocje, jakby można było usłyszeć odległe fale i poczuć zapach słonego powietrza, oferując ponadczasowy wgląd w pokorną godność życia nadmorskiego pod koniec XIX wieku.