W tym intymnym autoportrecie, żywe kolory i ekspresyjna technika malarska natychmiast przyciągają wzrok widza; tło błyszczy żywym zielonym odcieniem, który wydaje się pulsować energią i życiem. Odważne pociągnięcia pędzla tworzą dynamiczny kontrast z bardziej stonowanymi tonami odzieży postaci—ciemnym płaszczem zdobionym subtelnym niebieskim wykończeniem. Wybór kolorów odzwierciedla powagę emocjonalną, która współczesnie współbrzmi z widzem, poruszając struny serca i sugerując wewnętrzny niepokój artysty.

Twarz jest przedstawiona z niezwykłą dbałością o szczegóły, uchwycając silne, niemal kontemplacyjne spojrzenie; można odczuć ciężar doświadczeń Vincenta van Gogha krążący za jego wyrazistymi niebieskimi oczami. Pociągnięcia pędzla są dotykowe i energiczne, każde z nich pulsuje intensywnymi emocjami Van Gogha—echem egzystencjalnego kontekstu, z którego tworzył. To portret naładowany historią, odsłaniający moment wrażliwości w jego życiu spędzonym na walce z problemami psychicznymi, a zarazem demonstrującym silne poczucie indywidualności i klarowności; z tej więzi między kolorem a emocjami wyłania się spokojna siła, która skłania widza do refleksji nad złożonością ludzkiej kondycji.