Dit fascinerende kunstwerk laat een eenzame figuur van een vrouw zien, die tegen de achtergrond van woelige wateren staat en zowel veerkracht als introspectie belichaamt. Gekleed in traditionele kledij wordt haar silhouet benadrukt door de levendige rode en zwarte tinten van haar bovenkleding—een sterk contrast met de gedempte tinten van de oceaan. De penseelstreken hebben een spontane, bijna dringende kwaliteit, die beweging en emotie overbrengt; onder de textuur voel je de energieke penseelstreken van de kunstenaar die de scène tot leven brengen. Het gezicht van de vrouw, opzettelijk vervaagd, nodigt kijkers uit om te speculeren over haar gedachten en gevoelens terwijl ze naar de horizon kijkt.

Van Gogh's keuze voor compositie—een eenzame figuur verankerd tegen een uitgestrekt achtergrond—creëert een krachtige vertelling, die thema's van verlangen en eenzaamheid oproept. Het kleurenpalet, dat voornamelijk uit diepblauwe en groene tinten bestaat, versierd met explosies van rood, verrijkt de emotionele impact van deze ontroerende scène. De turbulente penseelstreken van de zee weerspiegelen de psychologische toestand van de vrouw, alsof zij ook door haar eigen stormachtige wateren navigeert. Historisch gezien werd Van Gogh diep beïnvloed door het leven van vrouwen in plattelandsgemeenschappen en maritieme omgevingen. Dit stuk, diep in zijn eenvoud, staat als een belangrijk bijdragend werk aan de vrouwelijke representatie in de kunst van de 19de eeuw, doordrenkt van een rauwe en expressieve kwaliteit die tot op heden met kijkers resoneert.