Αυτό το εντυπωσιακό έργο τέχνης απεικονίζει μια μοναχική φιγούρα μιας γυναίκας να στέκεται στο υπόβαθρο της ταραγμένης θάλασσας, ενσωματώνοντας τόσο την αντοχή όσο και την ενδοσκόπηση. Ντυμένη με παραδοσιακά ρούχα, η σιλουέτα της τονίζεται από το ζωντανό κόκκινο και το μαύρο των ρούχων της — μια ισχυρή αντίθεση στις ξεθωριασμένες αποχρώσεις του ωκεανού. Οι πινελιές έχουν μια αυθόρμητη, σχεδόν επείγουσα ποιότητα, μεταφέροντας κίνηση και συναίσθημα; υπό την υφή μπορεί να νιώσει κανείς την ενεργητική πινελιά του καλλιτέχνη που δίνει ζωή στη σκηνή. Το πρόσωπο της γυναίκας, σκόπιμα θαμπό, προσκαλεί τους θεατές να εικάσουν σχετικά με τις σκέψεις και τα συναισθήματά της καθώς κοιτάζει προς τον ορίζοντα.

Η επιλογή της σύνθεσης από τον Βαν Γκογκ—μια μοναχική φιγούρα αγκυρωμένη ενάντια σε ένα expansivo υπόβαθρο—δημιουργεί μια ισχυρή αφήγηση, που ξυπνά θέματα επιθυμίας και μοναξιάς. Η παλέτα χρωμάτων, κυρίως από βαθιά μπλε και πράσινα με εκρήξεις κόκκινου, εμπλουτίζει τον συναισθηματικό αντίκτυπο αυτής της συγκινητικής σκηνής. Οι αναταραγμένες πινελιές της θάλασσας αντικατοπτρίζουν την ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας, σαν να ναυλώνει και η ίδια με τα δικά της ταραγμένα νερά. Ιστορικά, ο Βαν Γκογκ επηρεάστηκε βαθιά από τις ζωές των γυναικών σε αγροτικές κοινότητες και θαλάσσια περιβάλλοντα. Αυτό το κομμάτι, βαθύ στην απλότητά του, προβάλλει μια σημαντική συμβολή στην απεικόνιση γυναικών τέχνης του 19ου αιώνα, εμποτισμένη με μια ωμή και συγκινητική ποιότητα που συνεχίζει να αντηχεί με τους θεατές και σήμερα.