Bu etkileyici sanat eseri, çalkantılı suların arka planında duran bir kadının yalnız figürünü sunarak, hem direnç hem de içe dönüklüğü simgeliyor. Geleneksel kıyafetler içinde giyinmiş olan bu kadının silueti, dış giysilerinin canlı kırmızı ve siyahı ile vurgulanmış. Okyanusun donuk tonlarıyla bu oluşturduğu güçlü bir kontrast. Fırça darbeleri doğrudan ve neredeyse acil bir kalite ile, hareket ve duyguları aktarıyor; dokunun altındaki sanatçının enerjik fırça darbeleri sahneyi hayata geçiriyor. Kadının yüzü kasıtlı olarak bulanık bırakılmış ve bu, izleyicileri onun düşünceleri ve hisleri hakkında spekülasyona yönlendiriyor.

Van Gogh'un kompozisyon seçimi—geniş bir arka planda yalnız bir figür—güçlü bir anlatım yaratıyor ve özlem ve yalnızlık temalarını ortaya çıkarıyor. Renk paleti, esas olarak derin mavi ve yeşil tonları ile kırmızı patlamalarla zenginleştirirken, bu dokunaklı sahnenin duygusal etkisini artırıyor. Okyanusun kabaran fırça darbeleri, kadının psikolojik durumunu yansıtıyor, sanki o da kendi fırtınalı sularında yüzüyor. Tarihsel olarak, Van Gogh, kırsal topluluklar ve deniz iklimlerindeki kadınların hayatından derin bir şekilde etkilenmiştir. Bu eser, sadeliğinde derin bir konu olarak, 19. yüzyıl sanatında kadınların temsiline önemli bir katkıdır; ham ve etkileyici bir kalite ile dolup taşıyan, günümüzde bile izleyicilerle yankı uyandırmaktadır.