Kanvas, doğanın huzuru ile dolu, ancak aynı zamanda bastırılmış bir hüzün yankılayan bir bahçenin dokunaklı bir görüntüsünü sunuyor. Çarpık, yapraksız ağaçlar ön planda hakimken, kıvrılmış dalları dışarıya doğru uzanarak bu sakin genişliğin ortasında bir şeyler arzu ediyormuş gibi görünmektedir. Koyu bir pelerin giymiş silüet figürü, bir yol boyunca dolaşırken, izleyicinin ruhunda derin bir yankı uyandıran bir yalnızlık hissi uyandırmaktadır. Figürün etrafında düzenlenmiş dikkatlice düzenlenmiş çiçek yatakları ve çimenli alanlar, insan ve doğa arasında hem samimi hem de geniş bir uyum yaratmaktadır.

Sanat tekniği açısından, Van Gogh'un seçtiği muted tonlar ve zıtlıklar, parçanın duygusal etkisini artırmaktadır. Soluk arka plan, ağaçlar ve figürün koyu tonlarıyla noktalanarak dikkati odak noktası üzerine çekiyor. Bu dikkatlice inşa edilmiş kompozisyon, izleyiciyi sahnenin içine çekerek, neredeyse hafif bir rüzgarda dalların hışırtısını duyabileceğiniz bir duyusal deneyim yaratıyor. Tarihsel olarak, bu eser, Van Gogh'un sanatı aracılığıyla bir amaç aradığı bir dönemde yaratılmıştır, bu da deneyime ek anlam katmaktadır.