Tablo, izleyiciyi Cap Martin'deki güneşle dolu, canlı bir anın içine çeken sakin bir kıyı manzarasını yakalıyor. Renklerin dinamik etkileşimi hemen bir hareket hissi yaratıyor; kayalık kıyıya vuran nazik dalgalar neredeyse ritmik gibi görünüyor, doğanın nabzını yankılıyor. Su, canlı bir nefes alıyor, yüzeyi yeşil ve turkuaz tonlarını yansıtıyor, beyaz lekeler ise karanlık, çıkıntılı kayalar üzerinde dans eden dalgaların köpüğünü ima ediyor. Monet'nin fırça darbeleri ifadeli ve serbest, izleyicide sahnenin dokunulabilir olduğu duygusunu ortaya çıkararak anlık bir heyecan uyandırıyor.

Tuvalin üst kısmı, soluk sarıların yumuşak gri tonlarla iç içe geçtiği, bulutların arasından ışığın süzüldüğü anı öneren bir gökyüzüyle süslenmiş. Bu doğal ışık, sahneyi sararak kayaların sertliği ile denizin akışkanlığı arasında uyumlu bir denge oluşturarak ortamı aydınlatıyor. Tuvalin zıt tarafında ağaçlar koruyucu bir örtü sunuyor, koyu yeşilleri okyanusun daha açık tonları ile muhteşem bir zıtlık oluşturuyor. Bu kompozisyon, kara ve deniz arasındaki etkileşime odaklanarak hem samimi hem de geniş bir his veriyor, doğanın güzelliği üzerine düşünmeye davet ediyor. Duygusal etki derin, huzur ve Monet'nin tutkuyla hayranlık duyduğu doğanın vahşi güzelliği ile derin bir bağ kurmayı çağrıştırıyor.