Bu natürmortta, çiçekler cömertçe vazosundan fışkırıyormuş gibi görünüyor ve yaşamı kutluyormuş gibi bir renk patlamasıyla. Her bir petal, yumuşak bir renk fısıldaması. Monet'in kendine has üslubu, pembeler ve beyazlar arasında bir karmaşa yaratırken, doğanın canlılığını simgeleyen yeşillerle de dolup taşıyor.

Kompozisyon ustaca düzenlenmiş; sağlam vazomuz merkeze yerleştirilmiş ve çiçekler, görsel anlatıyı domine ediyor. Sıcak ışık, sahneyi kaplarken, vazodaki soğuk tonlarla bir uyum içinde zıtlık oluşturuyor. Duygusal olarak, bu eser huzur ve mutluluk hissi uyandırıyor; neredeyse sıcak bir bahar gününde, taze çiçeklerin narin kokusunu getiren hafif bir esinti gibi. Bu parça aracılığıyla, sanatçının doğaya ve hayatın geçici güzelliğine duyduğu derin saygıyı hissedebiliyorsunuz.