Bu huzurlu kış manzarasında, kar birikintisi sahneyi kaplar ve Claude Monet'in eserine nazik bir çekicilik katmaktadır. Bir küçük köyün kalbinden dolaşan yol, sadece peşinde yaya geçişi için değil, aynı zamanda zamanın içinden de geçiş yolu olarak işlev görmektedir; izleyicileri, betimlenen figürlerin yanında yürümeye davet eder - kış soğuğunda hareket eden iki silüet. Bej ve kahverengi tonlarında görülen evler, pırıltılı beyazlığın ortasında belirmekte; karla kaplı çatılar, kırsal güzelliklerini vurgulamaktadır. Arka planda bulunan kilisenin çan kulesi köyü gözlemektedir; yüksek yapısı, kompozisyonun harmonisini sessizce güçlendirmektedir.

Renk, ruh halini belirlemede önemli bir rol oynamaktadır; soğuk mavi tonlar, toprak tonlarıyla birleşerek yumuşak kontrastlarla dolu bir atmosfer oluşturur. Monet’in fırça çalışması enerjik bir hayat taşımakta; geniş fırça darbeleri, soğuk havayı ve yeni yağan karın sessizliğini ortaya çıkarmaktadır. Her boya darbesi, bu huzurlu köyün hikayelerini fısıldar gibi; dingin ama dinamik doğası izleyiciyi çekmektedir ve daha basit zamanlara bir özlem uyandırmaktadır. Bu resmin duygusal etkisi yalnızca görsel cazibesinde değil, aynı zamanda sıradan yaşamın güzelliğini bir anlık duraklama ile yakalayabilmesinden kaynaklanmakta; hem soğuk hem de güzellik içeren bir kış günü yakalamaktadır.