Hasui Kawase

Hasui Kawase (川瀬 巴水, 18 Mayıs 1883 – 7 Kasım 1957), 20. yüzyıl Japonya'sının en önemli ve üretken ahşap baskı sanatçılarından biridir. Shin-hanga ("yeni baskılar") hareketinin önde gelen isimlerinden olan Hasui, özellikle etkileyici manzara baskılarında geleneksel Japon estetiğini Batı sanatsal etkileriyle ustaca harmanlamıştır. Tokyo, Shiba'da Bunjiro Kawase olarak doğan sanatçı, Japonya'nın çeşitli manzaralarının dingin güzelliğini ve atmosferik nüanslarını yakalama yeteneğiyle ün kazanmış, şafak, alacakaranlık, yağmur, kar ve ay ışığı anlarını eşsiz bir şiirsel duyarlılıkla tasvir etmiştir. Genellikle dinginlikleri ve titiz detaylarıyla karakterize edilen eserleri, hızla modernleşen bir dönemde Japonya'nın idealize edilmiş ancak ilişkilendirilebilir bir vizyonunu tasvir etmeyi amaçlamış, hem yerel hem de uluslararası izleyicilere hitap etmiştir.

Hasui'nin erken yaşamı, sanatsal hedefleri açısından zorluklar sundu. İpek ve iplik toptancılığı yapan ailesi, başlangıçta sanat arayışını caydırmış, onu aile şirketini devralmaya teşvik etmiştir. Ancak, Hasui 26 yaşındayken işin iflas etmesi, sanata kendini adaması için bir dönüm noktası olmuştur. Daha önce ressam Aoyagi Bokusen'den erken eğitim almış ve Araki Kanyu ile fırça resmi çalışmıştı. Resmi eğitim arayışıyla, önde gelen bir Nihonga ressamı olan Kiyokata Kaburagi'ye başvurdu, ancak başlangıçta yōga (Batı tarzı resim) eğitimi alması tavsiye edildi. Hasui bu tavsiyeye uyarak Okada Saburōsuke ile iki yıl çalıştı. Azmi, Kaburagi'ye yeniden başvurduğunda ve kabul edildiğinde meyvesini verdi ve "kaynaktan fışkıran su" anlamına gelen "Hasui" sanat adını aldı. Bu ad, soyadı "Kawase" (nehir çağlayanları) ile rezonansa giriyor ve gelecekteki eserlerinin akıcılığını ve doğal temalarını müjdeliyordu. Ünlü bir yazar ve manga öncüsü olan amcası Kanagaki Robun da erken dönem yaratıcı bir etki sağlamış olabilir.

Hasui'nin kariyerindeki gerçek dönüm noktası, ahşap baskı sanatına girişiyle geldi. Shinsui Itō'nun "Biwa Gölü'nün Sekiz Manzarası" sergisinden ilham alan Hasui, Shinsui'nin yayıncısı ve shin-hanga hareketinin önemli bir destekçisi olan Shōzaburō Watanabe'ye başvurdu. 1918'deki bu buluşma, uzun ve verimli bir işbirliğinin başlangıcı oldu. Watanabe, Hasui'nin ilk deneysel baskılarını yayınladı, ardından "Tokyo'nun On İki Sahnesi" (1919), "Güneydoğu'nun Sekiz Manzarası" (1919) ve ilk "Seyahat Hatıraları" (1919) gibi başarılı seriler geldi. 1923'te Büyük Kantō Depremi Tokyo'yu harap ettiğinde trajedi yaşandı; Watanabe'nin atölyesi, Hasui'nin tamamlanmış ahşap kalıpları ve yıkıcı bir şekilde, paha biçilmez manzara çizimleriyle dolu 188'den fazla kişisel eskiz defteri yok oldu. Hasui de bu felakette evini kaybetti.

Bu derin kayba rağmen Hasui dikkate değer bir direnç gösterdi. 1923'ün sonlarında, Japonya'nın Hokuriku, San'in ve San'yō bölgelerinde kapsamlı eskiz turlarına çıktı. Bu yolculuklardan, özellikle 102 günlük bir geziden elde edilen eskizler, üçüncü "Seyahat Hatıraları" serisi (1924) de dahil olmak üzere sonraki birçok baskının temelini oluşturdu. Bu dönemde renklerinin canlılığında ve kompozisyonlarının gerçekçiliğinde gözle görülür bir artış oldu ve ününü daha da artırdı. 1925 tarihli "Tōkyō'nun Yirmi Manzarası" serisinden "Shiba'daki Zōjō-ji" adlı baskısı büyük bir başarıya ulaştı ve en çok satan eserlerinden biri oldu. Bir diğer popüler eser olan "Magome'deki Ay" 1930'da geldi. Watanabe ile sürekli çalışması ve Amerikalı Robert O. Muller gibi uzmanların çabalarıyla Hasui'nin baskıları, özellikle 1930'ların ortalarında önde gelen bir manzara baskı sanatçısı olarak kabul edildiği Amerika Birleşik Devletleri'nde önemli uluslararası beğeni topladı.

Hasui'nin sanatsal tarzı, seyahatleri sırasında doğrudan gözlemlerinden yola çıkarak neredeyse ausschließlich manzaralara ve şehir manzaralarına odaklanmasıyla karakterizedir. Genellikle ünlü tarihi veya turistik yerleri (meisho-e) tasvir eden önceki ukiyo-e ustalarının aksine, Hasui sık sık sakin, mütevazı yerleri seçerek kentleşen Japonya'nın sessiz güzelliğini yakaladı. Atmosferik koşulları tasvir etmede bir ustaydı - karın nazik düşüşü, alacakaranlığın yumuşak parıltısı, yağmurla ıslanmış sokakların yansıtıcı parlaklığı ve ay ışığındaki gecelerin dingin hareketsizliği. Kendisini bir gerçekçi olarak görse ve perspektif ve natüralist ışıkta yōga eğitimini birleştirse de, eserleri derin bir şiirsel ve duygusal tepki uyandırır. Shin-hanga'nın istenen etkiyi elde etmek için tasarımcı, oymacı ve baskıcı arasında "telepatik iletişim" gerektiren önemli işbirlikçi doğasını vurguladı. Baskılarında figürler nadir olmakla birlikte, mevcut olduklarında genellikle yalnızdırlar, sahnenin ölçeğine ve düşünceli ruh haline katkıda bulunurlar, bazen kendi yalnızlığının veya insanlığa karşı doğanın ihtişamının yansımaları olarak yorumlanırlar.

Yaklaşık kırk yıllık kariyeri boyunca Hasui Kawase yaklaşık 620 ahşap baskı tasarladı. Zanaatına olan bağlılığı ve Japon kültürüne katkısı, 1956'da Yaşayan Ulusal Hazine olarak belirlendiğinde resmi olarak tanındı. Bu onur, kısmen, üretim süreci hükümet tarafından titizlikle belgelenen "Zōjō-ji'de Kar" (1953) adlı baskısına dayanıyordu. İkinci Dünya Savaşı hava saldırıları sırasında evi tekrar yıkıldığında başka bir kişisel trajediyle karşı karşıya kalmasına rağmen Hasui yaratmaya devam etti. 7 Kasım 1957'de 74 yaşında kanserden öldü. Genellikle "Showa Hiroshige" veya "seyahat şairi" olarak anılan Hasui'nin mirası devam etmektedir. Baskıları, teknik parlaklıkları, dingin güzellikleri ve Japonya'nın nostaljik tasviriyle kutlanır ve Steve Jobs gibi önemli isimler de dahil olmak üzere koleksiyoncular tarafından oldukça rağbet görür. Eserleri dünya çapında prestijli müzelerde yer almakta ve Japon manzara baskı sanatının son büyük ustalarından biri olarak statüsünü pekiştirmektedir.