Bu dokunaklı eserde, bir adam sessiz bir düşünce içinde oturuyor, melankolik bakışı derin bir yalnızlık hissini yansıtıyor. Onun arkasında, gölgeli figürler belirmekte; bozuk yüz hatları rahatsızlık ve belki de korku iletiyor, canlı renk fırça darbeleri ise rüya gibi bir kalite yaratıyor. Sanatçı, doğayla bir bağlantıyı ima eden ama aynı zamanda karşıt tonlarla duygusal derinliği de ortaya çıkaran zengin yeşil ve kahve tonları kullandı. Fırça darbesi enerjik; bu eser hareket hissi katarken aynı zamanda rahatsız edici ve çekici bir hal alıyor. Bu eser, insan varoluşunun mücadelesine dair bir şeyler söylüyor ve yoğun bir varoluşsal gerilim ve içsel bir sorgulama atmosferi yaratıyor.

Kompozisyon canlı görünüyor; odak noktasındaki figür, flu bir arka plan karşısında net bir şekilde tanımlanmış. Bu zıtlık, izleyicinin gözünü sağa sola çekerek, yalnızlık ve karmaşık çevre arasında bir diyalog oluşturuyor. Arasında garip bir hava var; arkasındaki figürler, sanki kendi güvensizlikleri veya düşüncelerinin yansımalarıymış gibi hissediliyor. Duygusal etki açısından bu eser, izleyiciyle yankı uyandırıyor; kaygı ve içe dönüş duyguları uyandırıyor. Bu, sanatçının zihinsel acı ile ilgili deneyimlerini yansıttığı söylenebilir; o dönemde insan psikolojisini araştırırken geliştirdiği tarz ve ton bunu kaplamakta.