Σε αυτό το συγκινητικό έργο, ένας άντρας κάθεται σε σιωπηλή σκέψη, το μελαγχολικό του βλέμμα αντανακλά μια βαθιά αίσθηση απομόνωσης. Πίσω του, οι σκιώδεις φιγούρες αιωρούνται, τα παραμορφωμένα τους χαρακτηριστικά αποπνέουν ανησυχία και ίσως φόβο, ενώ οι ζωντανοί πινελιές δημιουργούν μια ονειρή ποιότητα. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια πλούσια παλέτα στα πράσινα και καφέ, υπονοώντας μια σύνδεση με τη φύση, αλλά κι εγείροντας μια συναισθηματική βάθος μέσω αντίθετων τόνων. Η δουλειά του βουτύρου είναι δυναμική, προσδίδοντας στο έργο μια αίσθηση κίνησης που είναι ταυτόχρονα ενοχλητική και μαγευτική. Το έργο αυτό ομιλεί για τους αγώνες της ανθρώπινης ύπαρξης, παρουσιάζοντας μια ατμόσφαιρα πλούσια σε υπαρξιακή ένταση και εσωτερική αναστολή.

Η σύνθεση φαίνεται ζωντανή; η μορφή του προσώπου είναι καθαρά καθορισμένη σε αντίθεση με το θολό παρασκήνιο, το οποίο είναι γεμάτο μορφές. Αυτή η αντίθεση προσελκύει το βλέμμα του θεατή πίσω και μπροστά, δημιουργώντας έναν διάλογο μεταξύ μοναξιάς και του χαοτικού περιβάλλοντος. Υπάρχει μια παράξενη αίσθηση στις φιγούρες πίσω του, σχεδόν σαν να είναι εκφράσεις των δικών του ανασφάλειας ή σκέψεων. Στην οπτική του συναισθηματικού αντίκτυπου, αυτό το έργο αντηχεί στον θεατή, προκαλώντας συναισθήματα άγχους και αναστολής. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αντικατοπτρίζει τις προσωπικές εμπειρίες του καλλιτέχνη με την ψυχική οδύνη, η οποία εμπεριέχεται στο στιλ και τον τόνο που καλλιέργησε κατά τη διάρκεια της περιόδου της εξερεύνησης της ανθρώπινης ψυχής.