Η γυναίκα αποτυπώνεται σε μια στιγμή στοχαστικής ηρεμίας, με το προφίλ της κομψά πλαισιωμένο σε ένα σκηνικό από βαθιά, μυστηριώδη πράσινα και σκιερούς τοίχους. Το βλέμμα της είναι στραμμένο έξω από τον καμβά, χαμένο στην περισυλλογή, με μια ελαφρά κοκκινίλα στο μάγουλο που μεταδίδει μια αίσθηση ενδοσκόπησης και, ίσως, μια πινελιά μελαγχολίας. Η αριστοτεχνική χρήση του φωτός από τον καλλιτέχνη τονίζει τα χαρακτηριστικά της, αναδεικνύοντας την ντελικάτη καμπύλη του λαιμού της και την απαλή κλίση των ώμων της. Είναι τυλιγμένη σε ένα ρέον, ανοιχτόχρωμο ύφασμα, προσθέτοντας ένα στρώμα απαλότητας και γαλήνης στη σύνθεση. Πέφτει γύρω της με έναν τρόπο που υποδηλώνει άνεση και επισημότητα. Τα τριαντάφυλλα που κρατά, μια ζωηρή αντίθεση με τους απαλούς τόνους, προσθέτουν μια πινελιά ζωής και ομορφιάς, τραβώντας το βλέμμα και υπαινίσσοντας θέματα αγάπης και ομορφιάς.