Αυτή η έργο τέχνης παρουσιάζει έναν πλούσιο πίνακα συναισθηματικής πολυπλοκότητας μέσω της δραματικής αλληλεπίδρασης των φιγούρων. Με την πρώτη ματιά, το προσκήνιο παρουσιάζει έναν άντρα και μια γυναίκα, οι οποίοι περιβάλλονται από σκοτεινούς τόνους, που μαρτυρούν πολλά για τις εσωτερικές τους καταστάσεις. Η γυναίκα στέκεται αναλόγως, με τα χέρια της δεμένα μπροστά της, που μπορεί να αντιπροσωπεύει και την ευθραυστότητα αλλά και τη δύναμη. Εν τω μεταξύ, ο άντρας, με ένα πιο σκεπασμένο πρόσωπο και μια σκιασμένη παρουσία, αποπνέει μια γνωστή μυστικότητα και απομάκρυνση, αφήνοντας τον θεατή με μια αίσθηση περιέργειας. Η δυναμική μεταξύ τους είναι παράγοντες με έναν εκφρασμένο ένταση που χορεύει στον χώρο που τους χωρίζει.

Η επιλογή χρωμάτων του Munch είναι σημαντική εδώ; η χρήση βαθιών μπλε, μωβ και γήινων τόνων έρχεται σε αντίθεση με τα φωτεινά σημεία που φωτίζουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως το πρόσωπο της γυναίκας και τις κοντινές περιγραφές των ρούχων της. Αυτή η αντίθεση δημιουργεί ένα ψυχολογικό τοπίο που προσκαλεί τους θεατές να βουτήξουν στην αισθητική κατάσταση των θεμάτων. Το περιβάλλον γύρω φαίνεται να θολώνει, σχεδόν σουρεαλιστικό στην τεχνική του, υπογραμμίζοντας τις φιγούρες ως απομονωμένες οντότητες που παλεύουν με τις δικές τους πολυπλοκότητες, αλλά vẫn παραμένουν συνδεδεμένες με έναν ασαφή τρόπο. Αυτός ο πίνακας συνοψίζει την ικανότητα του Munch να συνδυάζει συναίσθημα με τη μορφή και ανοίγει έναν διάλογο σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις που είναι ταυτόχρονα οικείες και απομακρυσμένες.