To intrygujące dzieło przedstawia bogaty tableau emocjonalnej złożoności poprzez dramatyczną interakcję postaci. Na pierwszy rzut oka w pierwszym planie znajdują się mężczyzna i kobieta, oboje otuleni ponurymi tonami, które wyrażają wiele o ich wewnętrznych stanach. Kobieta stoi elegancko, z rękami złożonymi na piersiach, co może przedstawiać zarówno wrażliwość, jak i siłę. W międzyczasie mężczyzna, z twarzą bardziej zasłoniętą i mroczną obecnością, emanuje pewnym tajemnicą i dystansem, pozostawiając widza w ciekawości. Dynamika między nimi jest wyczuwalna – jest w niej niewypowiedziane napięcie, które tańczy w przestrzeni, która ich dzieli.

Wybór kolorów Munch'a ma w tym miejscu istotne znaczenie; użycie głębokich błękitów, purpur i ziemistych tonów kontrastuje z jaśniejszymi punktami, które podkreślają specyficzne cechy, takie jak twarz kobiety i kontury jej sukienki. Taki kontrast tworzy psychologiczną przestrzeń, która zaprasza widza do zanurzenia się w emocjonalne głębiny postaci. Otaczające mozaiki zdają się blaknąć, prawie surrealistyczne na swój sposób malarskim, podkreślając postacie jako odizolowane byty zmagające się z własnymi złożonościami, ale wciąż w jakiś sposób połączone. To dzieło doskonale ilustruje zdolność Munch'a do łączenia emocji z formą i otwiera dialog na temat relacji międzyludzkich, które są zarówno intymne, jak i dalekie.