Delikatna akwarela ukazuje intymną scenę dwóch kobiet: jedna stoi i czyta z kartki położonej na małym stoliku, druga siedzi obok na ziemi. Kobieta stojąca ubrana jest w jasną, lejącą się suknię i żakiet, a jej włosy są starannie ułożone zgodnie z modą XVIII wieku. Siedząca kobieta ma na sobie brązową suknię oraz kapelusz ozdobiony piórami, z delikatnym uśmiechem i spokojnym spojrzeniem, które zaprasza do zadumy. Tło zostało delikatnie namalowane z miękkimi odcieniami niebieskiego i zielonego, przedstawiając niebo i roślinność, co tworzy ciche, pastoralne otoczenie otaczające postaci z gracją. Artysta posłużył się cienkimi, płynnymi liniami i subtelnymi przejściami kolorystycznymi, które oddają fakturę tkanin oraz miękkość pejzażu, nadając scenie ciepły, domowy nastrój i społeczną elegancję typową dla epoki.

Prace pędzla są powściągliwe, lecz pełne życia; dzieło nie tylko odzwierciedla detale mody z końca XVIII wieku, lecz także ciche towarzystwo dwóch kobiet, prawdopodobnie w trakcie recytacji poezji lub prywatnej rozmowy. Postawy — pochylona z uwagą czytająca i zrelaksowana słuchaczka — ukazują chwilę zatrzymaną w czasie. Kontekst historyczny odzwierciedla zainteresowanie tamtego okresu obrzędami społecznymi oraz wyrafinowanymi formami rozrywki, podkreślając kulturowe znaczenie czytania i sztuki jako arystokratycznych zajęć. Subtelny kontrast światła i cienia oraz delikatna paleta barw uwydatniają delikatny ładunek emocjonalny: ciekawość splecioną z opanowanym spokojem, tworząc obraz wyrafinowanej intymności i kobiecej elegancji.