Ten intymny portret wnikliwie ukazuje istotę starości i cichej godności. Starszy mężczyzna, namalowany grubymi, świadomymi pociągnięciami pędzla, mocno trzyma laskę w swoich dużych, zniszczonych przez życie dłoniach — świadectwo zarówno kruchości, jak i siły. Jego twarz, otoczona białą brodą i zmarszczonym czołem, została wykonana ciepłymi, ziemistymi tonami na przytłumionym złotawo-brązowym tle, które zdaje się tętnić cichą witalnością. Kompozycja skupia się zdecydowanie na postaci, pozwalając widzowi skupić się na jej zamyślonym spojrzeniu, które sugeruje całe życie pełne historii i mądrości pod zroszoną mimiką.

Technika artysty ukazuje jego mistrzostwo w pracy z formą i kolorem, wykorzystując chropowate tekstury i subtelne zmiany tonalne, które nadają głębię mocnym rysom twarzy. Ograniczona, ponura paleta barw nadaje obrazowi refleksyjny, melancholijny nastrój, podczas gdy efekty światłocienia podkreślają kontrast między światłem a cieniem, wzmacniając emocjonalną wagę dzieła. Powstałe w 1888 roku dzieło należy do okresu, gdy autor zaczynał odchodzić od tradycyjnego naturalizmu, kierując się ku stylowi symbolistycznemu i ekspresjonistycznemu, torując drogę modernizmowi. Ten wzruszający portret to nie tylko zapis postaci, ale także przekaz uniwersalnych tematów starzenia, odporności i cichej kontemplacji.