Ukazana w miękkim, niemal eterycznym świetle, ta portretowa praca przedstawia młodą kobietę o delikatnej, jasnej cerze, która kontrastuje z głębokim, aksamitnym czarnym tłem. Jej łagodne spojrzenie, lekko przechylona głowa i różowe usta wyrażają zamyślenie i cichą wdzięczność. Artysta mistrzowsko wykorzystuje płynne, gładkie pociągnięcia pędzla, aby oddać nagie ramiona oraz dekolt okryty lekkim, półprzezroczystym materiałem, który zdaje się unosić wokół niej. Biel kwiatka, który trzyma w dłoni, dodaje niewinności i symboliki, tworząc subtelny kontrast do ciemnych tonów otaczających postać.

Kompozycja jest elegancka i prosta, ale mocno ekspresyjna, z centralnie umieszczoną postacią, która niezwłocznie przyciąga wzrok widza do twarzy i rąk. Paleta kolorów jest ograniczona, lecz bogata — ciepłe tony skóry oraz miękkie szarości szala pięknie wyróżniają się na ciemnym tle, podkreślając głębię obrazu. Emocjonalnie portret wywołuje intymność, jakby zapraszał nas do zatrzymanego w czasie momentu refleksji lub delikatnej wrażliwości. Stworzony w 1912 roku, obraz ten odzwierciedla wyrafinowany styl portretowy swojej epoki, łącząc realizm z impresjonistyczną miękkością, która podkreśla zarówno fizyczne, jak i psychologiczne warstwy przedstawionej osoby.