Overgoten met een zachte, bijna etherische gloed, vangt dit portret een jonge vrouw met een tere, bleke huid die scherp contrasteert met de diepe, fluwelen zwarte achtergrond. Haar zachte blik, licht gekanteld hoofd en rozerode lippen stralen een gevoel van bedachtzaamheid en stille charme uit. De kunstenaar hanteert meesterlijke, vloeiende penseelstreken om haar blote schouders en decolleté weer te geven, gedrapeerd in een doorschijnende stof die als het ware om haar heen zweeft. De witte bloem die ze in haar hand houdt, voegt een vleugje onschuld en symboliek toe en creëert een subtiel contrast met de donkere tinten die de figuur omringen.

De compositie is elegant simpel maar diep expressief, waarbij de figuur centraal staat en zo direct de blik van de kijker naar haar gezicht en handen leidt. Het kleurenpalet is ingetogen maar rijk — warme huidtinten en de zachte grijstinten van haar sjaal contrasteren prachtig met de donkere achtergrond en versterken het dieptegevoel. Emotioneel voelt het portret intiem aan, als een uitnodiging tot een moment van introspectie of tedere kwetsbaarheid. Geschilderd in 1912 weerspiegelt dit werk de verfijnde portretstijl van zijn tijd, waarin realisme wordt gecombineerd met impressionistische zachtheid die zowel de fysieke als psychologische lagen van het onderwerp benadrukt.