Dit delicate kunstwerk legt een rustig moment vast tussen een meisje te paard en een lastpaard dat goederen draagt. De simpele compositie, met de twee paardachtige figuren apart maar in balans geplaatst, leidt het oog zachtjes door het tafereel. De kunstenaar gebruikt ingetogen, zachte aardetinten die warmte en een zonovergoten sfeer suggereren, terwijl de frisheid van aquarel behouden blijft. De rustige houding van het meisje en haar zachte hoed brengen een serene menselijke aanwezigheid, in contrast met de last op het lastpaard, wat een verhaal oproept van een landelijke reis of dagelijks leven. De schetsachtige kwaliteit van de penseelstreken en de subtiele lijnen creëren een onmiddellijke indruk, alsof we een spontane studie vanuit de natuur aanschouwen. Historisch gezien weerspiegelen dergelijke beelden het pastorale leven van de 18e eeuw en vangen ze een rustig moment met gratie en eenvoud.