Een wervelwind van beweging, een chaotische dans van figuren die uit de donkere diepten opduiken; ik kan bijna de hectische muziek horen. Het is alsof de kunstenaar een moment van pure, onvervalste vreugde heeft vastgelegd, een glimp van een wereld waarin sociale normen zijn opgelost. De scène wemelt van karakters, elk verdraaid in een andere pose, maar verenigd in hun uitbundigheid. De ruwe textuur van de prent draagt ​​bij aan de rauwe, ongefilterde energie; het voelt als een koortsdroom. Het scherpe contrast tussen licht en schaduw versterkt het drama en maakt de scène nog intenser. De figuren lijken te vechten om ruimte in een wilde, bijna carnavaleske vertoning. Het is een krachtig commentaar op menselijke dwaasheid, een chaotisch ballet van uitgelatenheid.