Dit expressieve kunstwerk toont twee vrouwen die gezamenlijk een rustig, intiem moment beleven terwijl ze erwten doppen. De zittende vrouw draagt een capuchon en een ruime jurk, terwijl het staande jonge meisje een eenvoudige, bescheiden jurk draagt; deze tegenstelling roept een visueel gesprek op over leeftijd, ervaring en het dagelijkse leven in huis. De zittende vrouw houdt geconcentreerd en rustig erwten in haar hand, terwijl het meisje licht naar voren leunt, wat nieuwsgierigheid of zachte hulp uitstraalt — een tedere menselijke connectie die in de tijd is bevroren. De achtergrond met een raam en boekenplanken voegt textuur en diepte toe en benadrukt een bescheiden, alledaagse binnenscène.

De uitvoering met fijne, weloverwogen lijnen vangt de details van stoftexturen en gezichtsuitdrukkingen en gebruikt een monochroom palet dat licht en schaduw subtiel benadrukt. Dit terughoudende kleurgebruik geeft het werk een tijdloze kwaliteit, terwijl de kruis-schaduwwerking rijkdom en dimensie toevoegt. De gedempte sfeer en stille intensiteit trekken de kijker dichtbij en roepen gevoelens op van nostalgie en respect voor eenvoudige, gedeelde momenten van arbeid en gezelschap. In de historische context van 1862 weerspiegelt het werk Victoriaanse waarden van gezinsleven, plicht en huiselijk leven en is het een indrukwekkend voorbeeld van figuratieve kunst met emotionele diepte en zorgvuldig artistiek vakmanschap.