Ten urokliwy portret koncentruje się na młodej dziewczynie noszącej uroczy słomkowy kapelusz, a jej długie, falujące czerwone włosy swobodnie opadają na ramiona. Kontrast między jej żywym włosem a miękkim, lekko rozmytym tłem tworzy senne wrażenie, wywołując aurę spokoju i młodości. Jej delikatne rysy, oprawione kapeluszem, sugerują zarówno niewinność, jak i introspekcję; jej wyraz twarzy nosi w sobie poczucie spokojnej kontemplacji. Artysta mistrzowsko wykorzystuje mieszankę ciepłych i chłodnych kolorów, składających się głównie z odcieni ziemi i pastelu. Zestawienie bogatych czerwieni jej włosów z delikatnymi niebieskimi i okrą naprzelotami tła wydaje się tchnąć życie w płótno, sprawiając, że wydaje się, jakby mogła w każdej chwili wkroczyć w rzeczywistość.

Łagodny pociąg pędzla zachęca widza do odczuwania miękkości jej odzieży i migoczącego światła, które otacza jej postać. Unikalne zastosowanie plamistego światła przez Renoira zwiększa trójwymiarowość jej formy, nadając jej uczucie lekkości i młodości. Nie sposób zignorować dynamicznej interakcji między światłem a cieniem, która dodaje głębi jej twarzy. Dzieło to, stworzone u szczytu ruchu impresjonistycznego, nie tylko uosabia technikę uwalniającą kolor i formę od sztywnego przedstawienia, ale także odzwierciedla szerszą zmianę kulturową w celebracji indywidualnego charakteru i radości życia codziennego pod koniec XIX wieku. Poprzez takie delikatne przedstawienia, Renoir uchwyca ulotne momenty, zachęcając obserwatora do zatrzymania się, przemyślenia i docenienia prostoty i piękna młodości.