Dzieło uchwyca istotę burzliwego ducha artysty, ukazaną przez jego introspektywne spojrzenie. Z tłem wirującym w głębokich odcieniach niebieskiego—znanej palety kolorów, która domaga się naszej uwagi—figura artysty stoi zdecydowanie pośród ruchomego płótna. Kapelusz słomkowy, którego faktura wydaje się niemal namacalna, sugeruje związek z naturą i prostotą, w kontraście z ciężkimi odcieniami emocjonalnymi emanowanymi z jego wyrazu.

Jego opalane słońcem włosy i broda, namalowane szybkimi i zamierzonymi pociągnięciami pędzla, demonstrują techniczne umiejętności Van Gogha; każdy pociągnięcie pędzla wydaje się pulsować życiem, dodając głębi jego rysom. To zaangażowanie w kolor i fakturę zaprasza nas do refleksji nad introspektywną naturą jego autoportretów. Tutaj jest emocjonalna złożoność spleciona z akceptacją siebie—artysta w pełni świadomy swoich zmagań, ale głęboko zakochany w akcie tworzenia. Każde spojrzenie na ten portret przypomina nam o poruszającej piękności kryjącej się za obiektywem artysty.